Studija se temelji na velikom istraživanju o socijalnoj isključenosti i siromaštvu u ruralnim oblastima Srbije koje je krajem 2009. godine sproveo SeConS. Istraživanje je rađeno sa namerom da se prepoznaju najvažniji problemi u ruralnim oblastima koji stvaraju rizike od siromaštva i socijalne isključenosti, da se uoči na koji način se različiti rizici kombinuju i proizvode (višestruku) isključenost i deprivaciju, kao i da se identifikuju društvene grupe koje su pod najvećim rizikom od siromaštva i socijalne isključenosti. Cilj je bio i da se ispitaju aktuelni efekti različitih relevantnih politika, kao i da se izlože preporuke za unapređenje mera ili njihove primene u cilju povećanja socijalne uključenosti ruralne populacije, a time i podsticanja ruralnog razvoja kao značajne komponente održivog razvoja u Srbiji.
Istraživanje je sprovedeno anketiranjem na uzorku od 1621 domaćinstva, a uzorak je sačinjen u skladu sa OECD standardima za definisanje ruralnih područja. U skladu sa ovim standardima iz uzoračkog okvira su izostavljene one teritorijalne jedinice koje zadovoljavaju tri kriterijuma: da imaju gustinu stanovništva veću od 150 stanovnika po km2, da imaju proporciju stanovništva koja živi u gradskim naseljima od 50% ili više i da imaju veliki administrativni centar (preko 20.000 stanovnika).
Jedinstvena metodologija podrazumevala je analizu socijalne isključenosti preko sledećih dimenzija: siromaštvo (finansijsko siromaštvo i materijalna deprivacija), pristup tržištu rada (mogućnost organizovanja tržišne poljoprivredne proizvodnje na gazdinstvima i mogućnosti zapošljavanja u nepoljoprivrednom sektoru), pristup socijalnim uslugama (pristup obrazovanju, zdravstvenoj i socijalnoj zaštiti) i socio-kulturna participacija (uključenost u socijalne mreže, organizacije i kulturne aktivnosti).
